რაც უფრო ცხიმიანია ცომი, მით უფრო მძიმეა, ძნელია მისი აფუება და საფუარიც მეტი რაოდენობით უნდა ავიღოთ, მაგრამ არც გადაჭარბება შეიძლება. 5 კილოგრამი ცხიმიანი ცომისთვის საჭიროა 20 გრამი მშრალი საფუარი.
საფუვრის მაგივრად ხშირად ხმარობენ სოდას, რომელიც უნდა გაიხსნას თბილ წყალში, თბილ რძეში ან ღვინის ძმარში და ისე შეეზილოს ცომს.
საფუარი უნდა დავაყენოთ ნელთბილ წყალში. წყლის ტემპერატურა არ უნდა აღმატებოდეს 30 გრადუსს. ცხელ წყალში საფუარი შეიძლება მოიხარშოს, ცივ წყალში კი არ დაიშლება და არ დაკარგავს თავის მნიშვნელობას. თუ ცომს რძეში ვზელთ, მისი ტემპერატურაც ისეთივე უნდა იყოს, როგორიც წყლის, ე.ი. არ უნდა აღემატებოდეს 30 გრადუსს.
საფუვრის სისქე ისეთი უნდა იყოს, რომ ადვილად სცილდებოდეს საზელ კოვზს და ჭურჭელს, რომელშიც ცომი იზილება და უკვე აზელილი საფუარი შეხვეული უნდა დავდგათ თბილ ადგილას. ცივ ადგილას საფუარი არ აიწევს, ძალიან ცხელ ადგილას კი გადაფუვდება.
იმისთვის, რომ კარგი ცომი მივიღოთ, ფხიზლად უნდა ვადევნოთ თვალი საფუვრისა და ცომის აფუების მომენტს.
ნაზუქის ცომში კვერცხი, ერბო, შაქარი, მარილი და სხვა მასალა მხოლოდ მაშინ უნდა ჩაემატოს, როდესაც ცომი საკმაოდ ამოვა, რადგან ისინი საკუთარი სიმძიმით ცომს საშუალებას არ მისცემენ კარგად ამოიწიოს. ცომში ზედმეტი არ უნდა იყოს არც ცხიმი და არც კვერცხის გული, რადგან მათ შეუძლიათ ამოსული ცომის დაბლა დაწევა. საერთოდ კი ამ მასალის დამატების შემდეგ ცომი უნდა დავდოთ თბილ ადგილას და ხელი შევუწყოთ მის მეორედ ამოსვლას.